Ας κρατήσουν οι χοροί

Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα, βρε.
Ώσπου η σύναξις αυτή
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί.

Μέχρι τα ουράνια σώματα,
με πομπούς και με κεραίες,
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα
και ιστορία οι παρέες.

Κάνει ο Γιώργος την αρχή:
"Είμαστε δεν είμαστε,
τίποτα δεν είμαστε, βρε."
Και ο Γιαννάκης τραγουδεί:
"Άμα είναι όλα άγραφα, κάτι θα βγει."

Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα,
να κι ο Άλκης ο μικρός μας,
για να σμίξει παλιές κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας.

Ο ουρανός είναι φωτιές,
ανεμομαζώματα,
σπίθες και κυκλώματα, βρε.
Και παρέες λαμπερές
το καθρεφτισμά του
στις ακρογιαλιές.

Κι, είτε με τις αρχαιότητες
είτε με ορθοδοξία,
των Ελλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία.

Να κι ο Μπάμπης έχει πιει.
Κι η Λυδία ντρέπεται
που όλο εκείνη βλέπετε, βρε.
Κι ο Αχιλλέας με τη Ζωή,
μπρος στην πολαρόιντ
κοιτούν γελαστοί.

Τότε, η Έλενα η χορεύτρια
σκύβει στη μεριά του Τάσου
και, με μάτια κλειστά, τραγουδούν αγκαλιά:
"Εθνική Ελλάδος, γεια σου !"

Τι να φταίει η Βουλή ;
Τι να φταιν οι εκπρόσωποι,
έρημοι κι απρόσωποι, βρε ;
Αν πονάει η κεφαλή,
φταίει η απρόσωπη αγάπη
που'χει βρει.

Μα η δικιά μου έχει όνομα,
έχει σώμα και θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα
μέσα στη τουρκοκρατία.

Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν'ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε, βρε,
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους
σαν ποταμούς.

Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα,
να πυκνώνει ο δεσμός μας,
και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας.

As kratísoun oi khoroí
kai tha vroúme alliótika
stékia eparkhiótika, vre.
Óspou i sínaxis avtí
san khorió avtónomo na xedhiplothí.

Mékhri ta ouránia sómata,
me pomboús kai me keraíes,
ftiákhnoun oi Éllines kiklómata
kai istoría oi parées.

Káni o Yiórgos tin arkhí:
"Ímaste dhen ímaste,
típota dhen ímaste, vre."
Kai o Yiannákis tragoudhí:
"Áma ínai óla ágrafa, káti tha vyi."

Kai stis níkhtas to lambádhiasma,
na ki o Álkis o mikrós mas,
yia na smíxi paliés ki anamménes trokhiés
me to rok tou méllondós mas.

O ouranós ínai fotiés,
anemomazómata,
spíthes kai kiklómata, vre.
Kai parées lamberés
to kathreftismá tou
stis akroyialiés.

Ki, íte me tis arkhaiótites
íte me orthodhoxía,
ton Ellínon oi koinótites
ftiákhnoun állo galaxía.

Na ki o Bámbis ékhi pii.
Ki i Lidhía drépetai
pou ólo ekíni vlépete, vre.
Ki o Akhilléas me ti Zoí,
bros stin polaróind
koitoún yelastoí.

Tóte, i Élena i khorev́tria
skívi sti meriá tou Tásou
kai, me mátia klistá, tragoudhoún angaliá:
"Ethnikí Elládhos, yia sou !"

Ti na ftaíi i Voulí ;
Ti na ftain oi ekprósopoi,
érimoi ki aprósopoi, vre ;
An ponái i kefalí,
ftaíi i aprósopi agápi
pou'khi vri.

Ma i dhikiá mou ékhi ónoma,
ékhi sóma kai thriskía
kai pappoú se méri avtónoma
mésa sti tourkokratía.

Na mas ékhi o Theós yeroús
pánda n'andamónoume
kai na xefandónoume, vre,
me khoroús kiklotikoús
ki állo tóso elev́therous
san potamoús.

Kai stis níkhtas to lambádhiasma,
na piknóni o dhesmós mas,
kai na smíyi paliés ki anamménes trokhiés
me to rok tou méllondós mas.

Let the dances keep ongoing
and we will hang out in different places
in the countryside, oh boy.
Until this gathering
will unfold like an autonomous village.

Up in stellar space,
with receivers and antennas,
the Greeks make networks
and history is made by the circles of close friends.

George starts:
''We are and we are not,
we are nothing oh boy.''
and little John sings:
''If nothing is written, then something will come out.''

And in the night's glowing light,
here comes Alkis our little boy,
to join old and new paths
with our future rock.

The sky is on fire,
easy come easy go,
sparkles and circuits, oh boy.
And the shining circle of close friends
the sky mirrors
on beaches.

And either with antiquity
or the Orthodoxy,
the Greek communities
are constructing another galaxy.

Here comes Babis who is drunken.
And Lydia who is ashamed
because everybody looks at her, oh boy..
And Achilles and Zoi,
in front of the Polaroid camera
they are smiling.

Then, Ellen, the dancer
leans toward Tasos
and, with their eyes closed, they sing embracing each other:
Cheers to the Greek National Team!

Is there something to blame to the Parliament?
Is there something to blame for the
Nation's Representatives?
wasted and faceless people, oh boy?
If the head is aching,
it is because of the faceless love
that is has been found.

But my love has a name,
has a body and a religion
and grandfathers in autonomous countries
under the Turkish Occupation.

Let our God save us
Until we always could meet again
in wild parties, oh boy,
with circled dances
and be free
like rivers.

And in the night's glowing light,
our bond is tightening more,
and it is mixed with old paths on fire
with our future rock.

May the dances never stop
and we'll find alternative
alleys on the outskirts, duh.
By the moment that this congregation
shall unfold itself like a self-dependent village.

Up to the celestial bodies,
using transmittors and antennas,
the Greeks form circuits
and the companies write the history.

George starts the show:
"No matter our condition,
we are nothing at all."
And John sings [along]:
"If nothing is written, something will come up."

And on the sparky moment of the night,
here comes our small fellow Alkis
to merge the glorious past
with the jams of our future.

The sky is [consistent of] flames,
wind-sweeping moments,
sparks and circuits, for sure.
And shining companies [are created from]
its reflection
above the shores.

And, whether they live in the ancient times
or they compromise themselves with orthodoxy,
the Hellenic communities
create an alternative galaxy.

There's Babis who's drunk.
And Lydia is embarrassed
since she's the only one to be seen.
And Achilles with Zoe,
front of the polaroid.
look at the glass with a smile.

Then, Elena the dancer
leans on the side of Tassos
and, with their eyes closed, they sing hugging each other:
"Long live the Greek National Dance Team !"

Why accuse the Parliament ?
Why accuse the representatives
who are deserted and faceless, dude ?
If the head has an ache,
it's due to the faceless love
that it has come across.

But my own head has a name,
it has a body and a religion
and a grandfather on self-dependent regions
within the ottoman empire.

May God keep us strong
so that we always meet each other
and have the times of our lives.
Through dances that encircle us
the same way they set us free,
just like the rivers [being free].

And on the sparky moment of the night,
may our bond be stronger and stronger
and merge the glorious past
with the jams of our future.